Nee. Je bent niet de enige. Dat schattige restaurant waarvan je aannam dat het lokaal eigendom was. Souvenirs die je op zogenaamd lokale markten hebt gekocht. De lokale gids die je over het gebied heeft geïnformeerd. Helaas weet een overgrote meerderheid van de reizigers niet waar de winst echt terechtkomt en zijn ze zich niet bewust van toeristische lekkage.
Nu de toeristenindustrie zich na COVID-19 opnieuw begint op te bouwen, wordt regeneratief toerisme steeds populairder. Toeristen en reizigers worden zich meer dan ooit bewust van overconsumptie en neigen naar duurzaam toerisme. Andere overwegingen dan milieueffecten komen steeds meer in de schijnwerpers.
Regeneratief toerisme is een raamwerk dat overvloed creëert voor alle belanghebbenden door natuurbehoud, gemeenschappen, cultuur en samenwerking in te bedden in herstel- en crisisplannen. Regeneratief toerisme zal niet alleen helpen om waardevolle inkomsten te genereren voor lokale gemeenschappen in Zuid-Amerika, maar ook om trots te zijn op hun cultuur en tradities.
Toerisme heeft een groot potentieel voor contacten met lokale ondernemingen, ambachtelijke verkopers, lokale gidsen, restaurants, lokale voedselproducenten en vissersgemeenschappen, maar niet al het uitgegeven geld van een reiziger zal in de zakken van de lokale bevolking terechtkomen vanwege wat bekend staat als 'toerismelekkage'. Sociale, culturele en economische effecten op gastgemeenschappen zijn de sleutel tot een duurzame toeristenindustrie en het minimaliseren van toeristische lekkage speelt hierbij een grote rol.
Tourism Leakage is de naam die wordt gegeven aan het concept van winst die wordt gegenereerd door toerisme dat de gastgemeenschap verlaat. Ook wel 'Economische Lekkage' of 'Lekkage-effect' genoemd. Simpel gezegd, het geld dat op vakantie wordt uitgegeven, lekt uit het gastland en komt vaak terecht in de zakken van grote, multinationale mondiale conglomeraten. Reeds rijke merken zoals Coca Cola blijven profiteren en lokale bedrijven verliezen het.
Het is niet ongebruikelijk dat 90% van de toeristendollars die door reizigers worden uitgegeven, uit de daadwerkelijke bestemming weglekt. Voor elke $ 100 die een toerist uitgeeft aan een vakantie naar een ontwikkelingsland, blijft er slechts $ 5 over in de gastgemeenschap. Dat is dus een toerismelekkage van 95% volgens de cijfers gepubliceerd door de VN-atlas van de wereld.
Als u niet weet waar uw geld terechtkomt, kan toerismelekkage overal plaatsvinden. In ontwikkelingslanden is het toegenomen omdat lokale bedrijven misschien niet genoeg kapitaal hebben om te investeren en internationale reuzen de prijzen opdrijven. Bovendien verergeren de verlangens van reizigers naar luxe, comfort en vertrouwdheid het probleem in dergelijke landen.
Een rapport van De Charles Darwin Foundation suggereert dat in 2007 de geschatte waarde van het Galapagos-toerisme $418M was, waarvan slechts $63M in de lokale economie terechtkomt. Daarom bereikt slechts 15.5% van de volledige waarde van het toerisme de lokale bewoners. Een beweging in de richting van grotere aantallen toeristen heeft geleid tot een toename van multinationale investeringen, met een afname van lokaal eigendom tot gevolg.
EXPORTLEKKAGE:– treedt op wanneer er internationaal eigendom is en dus winsten van de toeristendollars die u uitgeeft het land verlaten. Bijvoorbeeld een verblijf in het Mercure Alameda Quito, Ecuador betekent dat de winst weer in Frankrijk terechtkomt, aangezien het een Frans multinationaal horecabedrijf is.
IMPORTLEKKAGE:– gebeurt wanneer toeristen geld uitgeven aan producten en diensten die worden geïmporteerd. Zo leidt het drinken van Stella Artois-bier in Colombia tot importlekkage. Geld verlaat het land om de invoer van Belgisch bier te betalen. Als alternatief houdt het drinken van Dorda Pils de dollar lokaal omdat deze lokaal in Colombia wordt gebrouwen.
Sommige landen importeren zelfs arbeid. In plaats van banen voor de lokale bevolking aan te bieden, kopen ze Engels sprekend personeel in om toeristen zich meer op hun gemak te laten voelen. Of misschien is het importeren van arbeid een goedkopere optie.
Eén bewuste beslissing is voldoende om te helpen evolueren naar een vriendelijkere, meer authentieke wereld waarin rechtvaardigheid evenwichtiger is en 'toeristische lekkage' wordt verminderd.
Een rapport van de Wereldbank ontdekte dat extreme armoede in Latijns-Amerika tussen 1995-2011 is gehalveerd, maar dat hoe welkom de trend ook is, zo'n 220 miljoen van de bevolking als kwetsbaar wordt geclassificeerd met slechts $ 4-10 per dag.
Wat voor jou een klein bedrag lijkt tijdens je Zuid-Amerikaanse reizen, kan een enorm verschil maken voor de lokale bevolking. Besteed verstandig en royaal, maar het allerbelangrijkste is dat u weet waar uw geld terechtkomt.
Een beter begrip van toerismelekkage zal de effecten ervan helpen minimaliseren en ons allemaal aanmoedigen om meer op onze toekomstige reizen te letten. Als verantwoordelijke reizigers kunnen we samen de positieve verandering zijn die nodig is.
Dit artikel is geschreven voor Fair Tourism Foundation door Bex Thomas, oprichter en redacteur van Bex' verantwoordelijke reisblog brengt haar tijd door tussen Frankrijk en Australië en toont lokale opties als reactie op toerismelekken. Ze handhaaft waarden rond gelijkheid en gelooft dat de beste reiservaringen voortkomen uit een verblijf bij en ondersteuning van de lokale bevolking. Bex hoopt dat haar blog je zal inspireren en in staat zal stellen om lokaal te kiezen en het weglekken van toerisme te helpen minimaliseren.
Maak contact met onze vriend Bex op Facebook, Instagram en Linkedin.