De geschiedenis van Atahualpa het hele Inca-rijk omspant meer dan 3 eeuwen. Gedurende deze tijd, en vooral tussen 1438 en 1533, veroverden de Inca's een groot deel van het westen van Zuid-Amerika, vanuit het noorden van Ecuador tot in het centrum van het hedendaagse Chili.
Ze namen andere volkeren op en onderwierpen ze, breidden en vestigden hun uitgestrekte koninkrijk in de Zuid-Amerikaanse Andes en daarbuiten. In hun bloei regeerden verschillende keizers over het machtigste koninkrijk dat het continent ooit heeft gezien.
De laatste, uiteindelijk gevangengenomen en geëxecuteerd door de Spaanse kroon, was Atahualpa!
Uw keizer kan een groot prins zijn; Ik twijfel er niet aan, aangezien hij zijn onderdanen zo ver over het water heeft gestuurd; en ik ben bereid hem als een broer te behandelen. Wat betreft uw paus over wie u spreekt, hij moet gek zijn om te spreken over het weggeven van landen die niet van hem zijn.
Na de dood van zijn vader werd zijn broer Huáscar gekroond tot Sapa Inka, de nieuwe keizer.
Atahualpa zelf bleef in Quito en vervulde de rol van regionale gouverneur, terwijl zijn broer de troon besteeg in de hoofdstad Cusco.
Of werd Huayna's rijk verdeeld tussen de twee broers? Historici zijn hier onduidelijk over.
Feit is dat ze niet zo dol op elkaar waren en al snel was een oorlog onvermijdelijk.
Ongeveer 300.000 man aan beide kanten.
Na de eerste slag bij Ambato, waar Atahualpa de stam van de Cañari kon verslaan, marcheerde hij verder naar het zuiden naar Cusco, versloeg de Chachapoya en verbleef vanaf nu in Cajamarca.
Dankzij verkenners en spionnen, onder wie een van Huáscars dochters, die verliefd was op een officier Atahualpas, kon Atahualpa uiteindelijk naar Cusco marcheren.
Verraad en een daarom aangepast strijdplan bepaalden de uitkomst van de laatste botsing, en Atahualpa was in staat om Huáscar's troepen te verslaan.
Zijn wraak op het volk van Cusco was meedogenloos. Tot een derde van de bevolking, inclusief de familie van Huáscar en de rechtbankstaat, werd op brute wijze vermoord of geëxecuteerd.
Maar de hele oorlog had niet mogen zegevieren voor wat er stond te gebeuren.
Terwijl de burgeroorlog nog aan de gang was, arriveerde de conquistador Francisco Pizarro met 160 gewapende Spanjaarden op de noordelijke hellingen van het incagebied.
Atahualpa wist dat, maar onderschatte hen vanwege het lage aantal soldaten.
Toen hij in Cajamarca aankwam, lokte Pizarro hem in een hinderlaag met stalen wapens, waartegen de troepen van Atahualpa niets hadden om zich tegen te verzetten. Duizenden werden die dag vermoord!
Atahualpa zat gevangen.
Hier is waar het verhaal van Atahualpa's verraadsure begint!
Hij was voorbereid op zijn dood, maar al snel realiseerde hij zich de ongelooflijke dorst van de Spanjaarden naar goud, dus deed hij Pizarro een aanbod:
De kamer waar hij zich op dat moment bevond, zou tot de hoogte die zijn hand kon bereiken met goud worden gevuld.
Een kamer van 6,70m bij 5,18m en een hoogte van 2,75m.
Bovendien zou de aangrenzende kamer, iets kleiner, twee keer met zilver worden gevuld!
Pizarro was het daarmee eens.
Gedurende de volgende 8 maanden brachten de Inca's goud en zilver uit het hele land, de ovens in Cajamarca brandden wekenlang om al het goud te smelten, terwijl Atahualpa zijn staatstaken kon hervatten.
Toen deden er geruchten de ronde dat het nog intacte Inca-leger een aanval aan het plannen was tegen de conquistadores, dus Pizarro besloot van tevoren tegen Atahualpa's leven te besluiten.
In een schijnproces werd hij ter dood veroordeeld.
Alleen omdat hij instemde met een christelijke doop, werd hij gespaard van de brandstapel en gewurgd door de garrot.
Deze moord werd door veel Spanjaarden als een schandelijke daad veroordeeld en later zwaar bekritiseerd door de Spaanse koning, maar niet gestraft.
Rumiñahui, een van Atahualpa's generaals, hoorde van zijn executie terwijl hij op weg was naar Cajamarca met 15.000 dragers, beladen met goud en zilver.
Volgens de legende stuurde Rumiñahui zijn dragers om de boom te verbergensure in onbewoonde landen van Ecuador, in grotten of meren.
Rumiñahui bleef vechten tegen de Spanjaarden, en hoewel hij uiteindelijk werd gevangengenomen en gemarteld, onthulde hij nooit de locatie van het treasure.
De edele metalen die ze zeggen werden achtergelaten in een vulkaan als een daad van vrijheid. Ze geloofden dat dit de enige manier was om dat te doen surleef wat er voor de mensen kwam.
Tegenwoordig geloven historici dat het niet de treasure van goud en zilver dat leidde tot de legende, maar Atahualpa zelf.
Om een nieuwe Inca-keizer te kronen, was het nodig om dit in de buurt van Atahualpa's overblijfselen te doen.
Maar het lijk verdween na de executie.
Terwijl ze oude testamenten en biografieën doornamen, vonden historici aanwijzingen dat de sporen leidden naar een zeer afgelegen gebied binnenin Ecuador: Sigcho's.
Dit stuk land, gelegen tussen de Illinizas-vulkanen en de beroemde kraterlagune van Quilotoa, is tot op de dag van vandaag erg landelijk, maar er zijn verschillende sporen die naar deze plek leiden.
Machay, een naam voor een Inca-begraafplaats, bevindt zich in de buurt.
Malqui, ook een naam voor een mummie.
En surEn genoeg, niemand zou een plaats Malqui-Machay zonder reden noemen.
Toch, na talloze archeologen, antropologen en historici die meer dan een decennium door de regio hebben gezworven, zijn Atahualpa en/of zijn treasure blijven onontdekt.
Welnu, als het wordt ontdekt of niet, zullen er duizenden andere vragen zijn die onbeantwoord blijven of in de toekomst nog moeten worden opgegraven.
Atahualpa zelf, of generaal Rumiñahui zullen ons daar waarschijnlijk niet helpen en beiden zouden in hun graf kunnen grijnzen.
Ergens in Ecuador....
English
English
German
Spanish
French
Italian
Portuguese
Hebrew